Ważne.

Proszę o jedno. Przeczytajcie to dokładnie i z uwagą.

Wiem, wiem. Twierdziłem, że już nie będę pisał o antyfanach i hejterach. Ale to, co się dzieje ostatnio, przechodzi wszelkie pojęcie. Więc po tym, jak przejrzałem kilkanaście stron , przeczytałem kilkadziesiąt komentarzy i zobaczyłem kilka antyfanowskich stron, postanowiłem zabrać głos. Piszę tutaj nie dlatego, że nie mam co robić. Piszę tutaj dlatego, że nie jest mi obojętne to, co dotyka polskich fanów One Direction, bo sam jestem jednym z nich. Przyznaję się do tego z dumą. I naprawdę nie mam pojęcia, skąd w ludziach jest tyle nienawiści. Dlatego w dalszej części tego wpisu postaram się to wyjaśnić. I sobie, i Wam.
Pierwszą sprawą, która chyba najbardziej rzuciła mi się w oczy, to fala samobójstw wśród fanów One Direction. Specjalnie użyłem słowa fala, bo zaczęło się od jednego, gdzieś tam w Stanach Zjednoczonych. Potem pojawiły się kolejne. I następne. Nawet tutaj, w Polsce. Jest ich coraz więcej, co jakoś nieszczególnie mi się podoba. Z wielu względów, ale to nie o to chodzi. Nie wnikam, ile z nich rzeczywiście było samobójstwami, a ile to zwykłe kłamstwo i wymysł nastolatków. Bo nie ukrywam, samobójstw jest coraz więcej i powoli przestają robić na mnie wrażenie, bo po prostu w nie nie wierzę. Ale załóżmy jednak, że to prawda. Za powód śmierci tych ludzi podaje się fakt, że zniszczyły ich negatywne komentarze ze strony antyfanów. Dobrze, w porządku. Przyjmuję to do wiadomości. I rozumiem, jak ludzka nienawiść potrafi wpłynąć na daną jednostkę. Zdaję sobie również sprawę z tego, że każdy z nas ma inną psychikę i każdy inaczej radzi sobie z atakami. Jedni mają to gdzieś, inni się tym przejmują, a jeszcze inni... no cóż, odbierają sobie życie. Piszę o tym wszystkim, bo znam sprawę samobójstwa z nienawiści od podszewki. Do tej pory widzę pogrzeb dobrze znanej mi osoby, kiedy ktoś mówi o samobójstwie. I nie jest to przyjemne uczucie, dlatego wydaje mi się, że wiem o czym mówię i mogę o tym mówić.
Wracając do tematu samobójstw directionerów i directionerek. Jestem przeciwny samobójstwom, dla mnie to już ostatnia deska ratunku. I w zasadzie jest to pójście po najłatwiejszej linii oporu. Zabijając się, dostajemy spokój, tak? Taka jest wersja egoistyczna. A ile cierpienia sprawiamy tym faktem innym? Rodzinie, przyjaciołom? O tym samobójcy nie myślą. Dlatego mówię, że to egoiści. Brzmi to dziwnie z ust kogoś, kto próbował się zabić, ale tym bardziej daje to wiarę moim słowom. Wiem o czym mówię, uwierzcie mi.
Dobrze. Ale czy z tego nie dało się wyjść inaczej? Teraz bardzo łatwo jest zniknąć. W większości wypadków atakowani jesteśmy przez Internet. Co za problem skasować profil, dajmy na to na Twitterze czy Facebooku? Usunąć znajomych? Nawet głupia zmiana nazwiska na jakieś fikcyjne daje nam szansę uniknąć hejtów. Nie mam racji? Jeśli to nie pomaga, są psychologowie, pedagodzy. Ludzie, których zadaniem jest pomoc ofiarom nienawiści. Grupy terapeutyczne. Przyjaciele. Na litość boską, jest dziesięć milionów rozwiązań! Ale nie, wszyscy chcą się zabijać. Idiotyzm. Poza tym, sądzę że taki np. Harry, ani którykolwiek z chłopaków byłby zachwycony tym, że ktoś odbiera sobie życie z takiego powodu. A skoro już jestem przy Harrym. Każdy, kto określa się mianem fanem One Direction, powinien widzieć „Year in the making”. Widzieliście, jak Harry mówił o nienawiści. Jak przy tym płakał. Widzieliście? To dobrze. Więc wyciągnijcie z tego wnioski, na litość boską! Zobaczcie. Harry się nie poddał. Nie dał się zniszczyć antyfanom, Nie dał wgnieść się w ziemię. Teraz jest międzynarodową gwiazdą. Nawet mój ojciec wie kto to jest! Weźcie z niego przykład. Zaciśnijcie zęby i idźcie w jego ślady. Nie dajcie się zniszczyć.

Teraz przejdę do tego, co i jak z tymi słynnymi hejterami. Staram się zrozumieć, cóż takiego nimi kieruje. Ale najbardziej niepojęte dla mnie jest to, że ci ludzie praktycznie nie wiedzą nic o tym, kogo hejtują. W tym wypadku o One Direction i ich fanach. Postawmy sprawę jasno. Pisałem już o tym wcześniej. One Direction jest zespołem który robi oszałamiającą karierę. Ma miliony fanów na całym świecie. Chłopaki mają mnóstwo pieniędzy, bywają w niesamowitych miejscach, jeżdżą najlepszymi samochodami i na skinienie mogą mieć każdą dziewczynę. Takie są fakty. Nie zrobili i podejrzewam, że nie zrobią nikomu nic złego. Obrazili kogoś? Nie. Pobili? Nie. Rozjechali kogoś samochodem? Nie. Zabijają małe, puszyste pieski? Nie. No to na miły Bóg, cóż takiego zrobili, że coraz więcej osób nienawidzi zarówno ich, jak i ich fanów?
Wczoraj byłem świadkiem pewnej wymiany komentarzy na profilu chłopaka, który słucha One Direction i nie mówię tu o sobie. Chłopak poprosił w pewien sposób o uzasadnienie, dlaczego ludzie nazywają chłopaków z One Direction „pedałami”. Od razu posypały się wulgarne komentarze, które obrażały nie tylko jego, ale i zespół. Chryste. Twierdzenie, że ani Zayn, ani Harry, ani Liam, Niall czy Lou to nie mężczyźni, tylko – cytuję komentarz pewnej dziewczyny – baby z kut***mi jest tak idiotyczne jak uczenie foki sterować odrzutowcem. Nie ma czegoś takiego jak kobieta z penisem! A nawet jeśli jest, to to nie jest kobieta tylko hermafrodyta, a to dwie różne sprawy. Lećmy dalej. Ktoś napisał komentarz, że gdyby był z którymś z chłopaków w ciemnej uliczce i padł ofiarą napadu, żaden z nich nie potrafiłby go obronić. A skąd takie informacje? Przepraszam bardzo, znasz tych chłopaków? Skąd wiesz, co potrafią, a co nie? Poza tym, wydaje mi się że potrafią komuś dołożyć, jeśli będzie taka potrzeba. Idziemy dalej. Czytałem komentarz, że facet ubierający się tak jak One Direction to nie facet. Przepraszam, ale to bzdura. Oni wyznaczają trendy w modzie, na litość boską. Sam zacząłem ubierać się jak Harry, a wydaje mi się że wiem kim jestem. Dalej, w tym samym komentarzu było napisane, że zespół nosi ubrania typu „unisex”. Owszem, jest taki rodzaj garderoby, ale jakimś dziwnym trafem nie nosi go żaden z chłopaków z zespołu. Rurki? Boże, są męskie. Koszulki? Raczej nie wydaje mi się żeby któryś z nich nosił obcisłe topy na ramiączkach grubości nitki dentystycznej. Buty? Wybaczcie, głupota. Bielizna? Staników nie stwierdziłem. To nie są unisexy. To są męskie ubrania, do cholery jasnej! I to bardzo dobre, ubierają się lepiej niż dziewięćdziesiąt dziewięć procent chłopaków, których znam.
I kolejna dawka stwierdzeń antyfanów. Ktoś stwierdził, że to nie są mężczyźni tylko chłopcy. Owszem, bo targetem i główną grupą odbiorców są ludzie w przedziale wiekowym od trzynastu do osiemnastu lat. To co, mają ubierać się i tworzyć sobie wizerunek czterdziestoletniego faceta z nadwagą? Nie wydaje mi się.
Inną sprawą jest język, którego używają antyfani. Zauważyłem że najczęściej używanym przez nich słowem jest „pedał”. Co to, do cholery, znaczy? Pedał to część roweru albo samochodu, a nie człowiek. Rozumiem, że te tępaki mają na myśli geja. Ale gej to homoseksualista, osoba która czuje pociąg do osób tej samej płci. Więc dlaczego, do licha ciężkiego, nazywacie One Direction homoseksualistami? Skąd wiecie, jakiej są orientacji? Rozmawialiście kiedyś z którymś z członków zespołu? Nie? Cóż, nie jestem zaskoczony. Zachowują się w taki a nie inny sposób, ale to nie jest podstawa do tego, aby z góry zakładać czy wolą innych mężczyzn czy kobiety. Chciałbym zauważyć, że są to osoby publiczne nad którymi pracuje sztab ludzi. Połowę z ich zachowań ustala wytwórnia, menadżerowie i Bóg raczy wiedzieć kto jeszcze. Nawet jeśli to prawda, nawet jeśli zachowują się tak naturalnie, jakie mamy prawo osądzać ich tylko ze względu na to, jakiej są orientacji? Poza tym, dwóch z nich od dłuższego czasu jest w związkach z pięknymi dziewczynami. To jakim cudem mogą być homoseksualistami? Postępują wbrew sobie? Cóż, nie sądzę.
Ale oczywistą oczywistością jest to, że żaden antyfan nie zadał sobie wystarczająco dużo trudu, żeby zapoznać się z historią i twórczością One Direction. Czy któryś z Was, tępaki, przesłuchał ich płytę? Obejrzał chociaż jeden wideo pamiętnik? Obserwował ich karierę od początku? Wiecie chociaż, jak powstało One Direction? Nie, bo potraficie tylko patrzeć na zdjęcia i oceniać, zupełnie nie trafnie.
Jednak my, fani, też nie jesteśmy bez winy. Prawdziwi fani mogą czuć się bezpiecznie, natomiast mam zamiar nawrzeszczeć na wszystkie „faneczki” i pseudo fanów. Tych, którzy zasypują poczekalnie wszelkich serwisów obrazkami i tekstami związanymi z One Direction. Najlepszym, a zarazem najgorszym przykładem, są besty.pl, polski serwis rozrywkowy. Przeglądam poczekalnie tylko po to, aby zobaczyć, ilu idiotów znów po raz setny wrzuciło to samo zdjęcie zespołu czy napisało to samo, co napisał ktoś inny, tylko inną czcionką. Ten serwis jest po prostu zasypany bzdurnymi grafikami ze zdjęciami chłopaków i idiotycznymi napisami. Ok, w porządku. Zdarzyło się kilka razy, że wrzucony tam obrazek był opatrzony inteligentnym komentarzem. Ale większa część z nich jest idiotyczna. Albo nie wnosi zupełnie nic. „Fanki” One Direction, które lubią ich tylko dlatego że „są tacy śliczni” zapychają serwis głupotami. A potem następuje wielkie zdziwienie, bo ktoś zaczyna się irytować i hejtuje One Direction. Dlatego, tępa faneczko, jeśli to czytasz, zastanów się czy Ty tak robisz. Zadaj sobie jedno, zasadnicze pytanie. Po jaką cholerę? Jeśli Twój best nie dostał się na główną, to znaczy że nie jest wystarczająco dobry. Więc zamiast robić kolejnego, identycznego, pomyśl co napisać, żeby ten kolejny się dostał. Albo nie rób go wcale. Powtórzę to, co napisałem już kiedyś. Besty.pl nie są naszym serwisem. Każdy ma do niego prawo. I nie dziwmy się potem, że powiększa się grono antyfanów. Podejrzewam, że dobrze wiecie o co mi chodzi. I o jakich bestach mówię.
Podobnie jest z dyskusjami. Ja mam jedną prośbę. Jeśli atakują nas antyfani, olejmy to. Nie wdawajmy się w bezsensowne kłótnie, bo dobrze wiemy, że oni tego nie zrozumieją. A widzą to, jak boli nas ich „krytyka”, tylko rosną w siłę. Bądźmy ponad tymi bzdurami. Niech mówią co chcą. Nie zwracajmy na to uwagi. Po jakimś czasie im się znudzi. Naprawdę, tak jest ze wszystkim.
I dlatego właśnie ludzie są nękani tylko przez to, że słuchają One Direction. To nie tylko wina samych antyfanów. To też wina pseudo fanów, którzy zachowują się jak skończeni idioci. I jestem pewny, że nikt z nas nie zdaje sobie sprawy, że może to właśnie on jest takim pseudo fanem. Wszystkim nam wydaje się, że jesteśmy idealni. Dajmy na przykład One Direction Polska. Ich administratorki robią naprawdę dobrą robotę, zjednoczyły trzydzieści trzy tysiące polskich fanów. Ale stop. Ilu z nich to prawdziwi fani? Ilu z nich kliknęło „lubię to” tylko dlatego, że 1D jest teraz modne? Albo tylko i wyłącznie dlatego, że to przystojne bestie? Spójrzcie na ich prywatne tablice. Są dosłownie zasypane linkami do kwejków, bestów itd. I, jeśli by dobrze poszukać, prawie wszystkie robione są przez nich samych. Po co? Sami sobie tworzymy antyfanów. Oni hejtują One Direction tylko i wyłącznie z naszej winy.
Nie twierdzę że wszyscy działamy na swoją szkodę. Piszę o nas, bo skoro uważamy się za rodzinę, powinniśmy razem odpowiadać za to, co się dzieje. I w tym rodzinnym kręgu powinniśmy zacząć nad sobą pracować. Opanować się. Przestać zachowywać się jak napalone, bezmózgie zombie. Postarajmy się coś zmienić.
To była prośba do nas, fanów. Teraz apel do hejterów. Wiem, że to i tak nic nie da i że będziecie mieli to gdzieś. Ale jeśli macie chociaż odrobinę oleju w głowie, zastanówcie się nad tym co robicie i jak wiele osób krzywdzicie swoim zachowaniem. Zanim ocenisz, poznaj. Zanim obrazisz, zastanów się, kogo obrażasz. I pomyśl, czy to jest potrzebne. Chcesz być szanowany, ale czy Ty szanujesz innych?

Powyższy tekst nie jest tylko i wyłącznie moją opinią. Spoglądając na komentarze prawdziwych fanów, jest garstka osób, którzy myślą w ten sam sposób, w jaki myślę ja. I sądzę, że podpiszą się pod tym co napisałem. I jeśli zgadzacie się z tym, co napisane jest powyżej, udostępnijcie to na swojej tablicy na Facebooku. Zróbcie coś, aby nie dawać hejterom kolejnych powodów do nienawiści. 1DFamily, tak? Jeśli jesteśmy rodziną, sprężmy się i walczmy z tym, jak jesteśmy traktowani. To, że słuchamy takiej, a nie innej muzyki, nie czyni nas gorszymi.