Psychofanki niszczą nam opinię.

Dobra, czas się trochę podenerwować. Wstałem sobie dzisiaj, rano, jak to przeważnie rano ma miejsce, zjadłem wielkie śniadanie i z kubkiem kawy zasiadłem przed laptopem. Szczerze mówiąc, żadnych nowości się nie spodziewałem, bo od jakiegoś czasu wszystko, co pojawia się na tablicy mojego facebook'a ma związek tylko i wyłącznie z One Direction.
I tym razem się nie zdziwiłem, bo przewijając kilka stron newsów, widziałem tylko linki do zdjęć, zdjęcia czy screeny z Twittera, związane z 1D. Przeważnie nie przeglądam każdego nowego zdjęcia, jakie się pojawi, wystarczą mi miniaturki. Ale postanowiłem poczytać komentarze pod zdjęciami. O zgrozo, nie wiem co mnie podkusiło, ale wkrótce skakałem na fotelu w szale złości. Motherfucker! Mało mnie szlag nie trafił, kiedy pod prawie każdym zdjęciem widziałem identyczne komentarze.
"Słodki! *_*"
"<3"
"Ruchałabym" - to to już jest przegięcie pały. Wulgarne, prostackie i ogólnie rzecz biorąc wiocha.
"JEZUUUUU!"
"*________*"
No błagam. Co to ma być? Komentarz? Komentarz, wg. definicji jest krótką i zwięzłą wypowiedzią na przedstawione zagadnienie, zjawisko lub postać, zawierającą obiektywne spostrzeżenia ściśle powiązane z przedmiotem przedstawionym.

O przepraszam, ale chyba nie zrozumiałem. Wydaje mi się że "JEZUUUU!" ani tym bardziej "*___*" nie jest spostrzeżeniem ściśle powiązanym z przedstawionym przedmiotem. Okej, może dla kogoś Liam, Harry (bo tu takich komentarzy jest najwięcej), Zayn, Lou czy Niall to są współcześni Mesjasze lub Jezusowie, ale wydaje mi się to mocno naciągane i wręcz przesadzone. Ale może ja się nie znam i nie jestem w temacie.
Dobrze, zrozumiem okrzyk zachwytu o treści "O Boże!". Przymykam na to oko. Ale "*______*" ?! Fucking fuck, co to jest?! Gwiazdka, podkreślenie, gwiazdka. To jakiś język html? Ktoś bawi się w programowanie? Oh, jakbym o tym marzył. Ale nie. Najczęściej jest to reakcja skretyniałych psychofaneczek, które są zbyt głupie by napisać coś inteligentnego. A zamiast zamknąć japę, muszą coś napisać, więc piszą cokolwiek, byle tylko coś napisać.
Mój facebook dostarcza mi tyle ciekawych przykładów, że mógłbym tu pisać i pisać. Albo Twitter. No matko kochana. Przez pewien czas poddawałem się zasadzie "follow for follow", więc dodawałem do obserwowanych każdego, kto obserwował mnie. Ale w momencie, w którym co dwadzieścia minut przybywało mi pół miliona tweetów jednej osoby, zrezygnowałem. I wszystkie z nich były tak głupie i zupełnie bezsensowne, że swędziały mnie zęby. Co mnie obchodzi to, że ktoś siedzi na lekcji a dziewczyna przed nim drapie się po głowie. Co mnie obchodzi to, że ktoś zapomniał piórnika albo że "siedzi i je jabłko". Ja wiem że Twitter miał służyć takim celom, ale to już jest gruba przesada. Ktoś, kto pisze tam z prędkością tysiąca postów na sekundę, nie może być normalny i z pewnością nie powierzyłbym mu funkcji niańki moich dzieci. O ile takowe kiedykolwiek będę posiadał.
Nie mam nic przeciwko dzieleniu się z całą ludzkością świata własnym życiem. Żyjemy w takich czasach, w których nie ma prywatności. Ale jeśli niedługo ludzie nie zaczną pisać na Twitterze, że - dajmy na to - robią kupę, bardzo się zdziwię. Naprawdę. I to są w większości młodzi ludzie, którzy powinni być przyszłością Polski. Ale idąc dalej tym tropem - w takim razie to państwo zdycha w oczach.
Właśnie odświeżyłem facebook'a. Chryste. W ciągu dwudziestu minut pojawiło się kilka stron nowych postów. Kto to pisze?! Jakie to jest... to już chyba jakieś uzależnienie. Albo wojny na zaczepki. Boże! Większej głupoty jeszcze nie spotkałem. A warto zauważyć że znam kilku Amerykanów.
Po raz czterdziesty trzeci widzę to samo zdjęcie dodane w przeciągu godziny. Zaraz, to raz nie wystarczy? Trzeba dodać to milion dwieście tysięcy razy? Dla każdego z użytkowników facebook'a osobno, tak? Bo jeśli jest inaczej, to ja nie widzę w tym najmniejszego sensu.
Udało mi się ostatnio porozmawiać z dziewczyną, która podawała się za directionerkę. Na moje pytanie, co ceni sobie w chłopakach z One Direction najbardziej, z całą stanowczością i powagą odpowiedziała, że są ładni. Proszę, wyobraźcie sobie moją minę kiedy to powiedziała. Szczęście chyba jej dopisywało, bo wokół było mnóstwo ludzi, więc nie mogłem wydrapać jej oczu i wrzucić ich do studzienki kanalizacyjnej.