Krew się polała.

Cytując znanego klasyka polskiego - "Dżizas kurwa ja pierdolę". Bo moim zdaniem to najodpowiedniejsze określenie tego, czego jesteśmy ostatnio świadkami. Przynajmniej ja. Otóż.
Ostatnimi czasy namnożyło się mnóstwo osób, które można określić jednym słowem, ale jest tak wulgarne że nie będę tego słowa używał. Zamiast tego określmy ich powszechnie znanym i używanym słowem "antyfani" oraz "haters". Tak tak tak, właśnie o Was mówię. Nie tylko o tych, którzy "hejtują" tego bloga i mnie osobiście, bo to mam w nosie i jakoś niezbyt się tym przejmuję, bo każdy kto w jakiś sposób udziela się publicznie, musi liczyć się z krytyką. Och, na litość boską, jakbym chciał nazwać to wszystko krytyką. Ale niestety nie da się.
Zastanawia mnie jedna rzecz. Pod poprzednim postem pojawiło się mnóstwo komentarzy odnośnie mojej osoby, tych negatywnych. Rozbawiło mnie to bardzo, bo - poprawcie mnie, jeśli się mylę - jakim cudem ktoś wypowiada się o mnie, skoro nigdy nie widział mnie ani ze mną nie rozmawiał? To zabawne. To co piszę to czyste fakty okraszone moją opinią. Więc nie wiem jakim cudem ktoś wypowiada się na temat, którego nawet nie poruszyłem w poprzednim wpisie. Chyba czegoś nie rozumiem, ale mam to w nosie.
Antyfani... O Boże. W przypadku One Direction sprawa jest wyjątkowo prosta. Chłopaki śpiewają, mają miliony fanów i robią karierę. Dla większości antyfanów to wystarczający powód, żeby nazwać ich pedałami, gejami, ciotami, debilami, chu*ami i tego typu wynalazkami. Nie wierzę, że któryś z antyfanów zadał sobie tyle trudu, żeby poznać zespół, który padł ich ofiarą. Nikt mi nie wmówi, że ci ćwierćinteligenci przesłuchali całą ich płytę. Że przeczytali COKOLWIEK o chłopakach. Nie. Bazują na zdjęciach i fakcie, że miliony osób na świecie (jak mówi facebook, jest to ponad pięć milionów fanów) lubią ich muzykę i to, co sobą reprezentują. Nie będę pisał tutaj o zazdrości, bo nie jestem jednym z antyfanów i nie mam pojęcia zielonego, co siedzi w tych ich skretyniałych głowach. Dlaczego mówię, że to idioci? Bo człowiek inteligentny i "obyty" w świecie nie będzie negował czegoś, co mu się nie podoba. Dobrze, rozumiem gdyby - w tym wypadku - One Direction obrażało jego przekonania moralne, polityczne lub religijne. Ale motherfucker, w którym miejscu oni obrażają kogokolwiek?! Powtórzę, człowiek inteligentny potrafi uszanować poglądy i gusta innych ludzi, i nawet jeśli mu się to nie podoba, zachowa swoje zdanie tylko i wyłącznie dla siebie, ewentualnie wda się w rzeczową dyskusję mającą na celu poznanie zdania drugiej osoby. Wiem wiem, to mrzonki i idylliczne wymagania wobec antyfanów, ale wymagam jakiejś kultury z ich strony. Ale niestety nie mogę nigdzie jej doświadczyć. Znalazłem dzisiaj facebook'owy profil o nazwie "Jeb*ć One Direction". Już po samej nazwie można stwierdzić, że inteligencji tam za grosz. Antyfanowskich profili na facebook'u jest zatrzęsienie, najczęściej liczba lubiących nie przekracza stu osób. Okej, rozumiem że można nie lubić tego zespołu. Można się nim nie interesować. Zapewne ludzi, którzy nie lubią lub po prostu nie znają 1D jest dużo dużo więcej, ale łudzę się, że są to ludzie inteligentni i rozgarnięci, którzy - tak jak wspominałem wcześniej - potrafią zachować swój osąd dla siebie i nie biegają w kółko, nie machają rękoma i nie krzyczą "jeb*ać One Direction".
Dlatego właśnie określenie "antyfan One Direction" kojarzy mi się jak najbardziej negatywnie i nie potrafię szanować takich ludzi, nawet jeśli bardzo się staram. Bo ktoś, kto ma pajęczynę zamiast mózgu nie może być szanowany. Ktoś, kto nie potrafi uzasadnić swojego zdania, też nie. Bo wybaczcie, jeśli się mylę, ale wydaje mi się że "bo to są pedały i geje" nie jest żadnym, absolutnie żadnym uzasadnieniem.
Zdaję sobie sprawę z tego, że poniżej zaraz posypią się "hejty" w moją stronę, bo niestety nauczyłem się na przykładzie poprzedniego postu, że to co tu piszę jest dla wielu osób niewygodne lub uświadamia ich, że piszę właśnie o nich. Najbardziej rozbawiło mnie to, że omijam wojsko szerokim łukiem i powinienem pisać o czymś męskim. Dobrze, pójdę do wojska, nażrę się białka, zacznę chodzić na siłownię, zamienię mózg na szarą papkę zeżartą narkotykami i alkoholem, ubrudzę się smarem i będę pisał o tym, jak bardzo nienawidzę jakieś drużyny piłkarskiej. Nie, dziękuję. Będę pisał o tym, co mi się podoba. Nie każdy musi być zidiociałym dresem z łańcuchem okrętowym na szyi. Ktoś musi mówić o rzeczach, które wymagają jakiegokolwiek myślenia. I nawet jeśli zabrzmiało to narcystycznie - tak właśnie będę robił. Jeśli masz zamiar mnie krytykować, zrób to solidnie i z użyciem mózgu. Pozdrawiam i życzę miłego popołudnia ;)

Dla wszystkich którzy określają się mianem antyfana.